Het beroepsgeheim is bedoeld om de vertrouwensrelatie die onmisbaar is bij bepaalde beroepen te garanderen en te beschermen.

Bijvoorbeeld bij dokters, advocaten, psychologen, hulpverleners, enz.

Zonder de garantie van het beroepsgeheim is het moeilijk om de gepaste hulp te kunnen bieden aan mensen die er nood aan hebben.

Als je beroep doet op een dokter of als je hulp vraagt aan het OCMW, moet je over je privéleven, over je gezondheid, … praten. Het is vaak informatie waarvan je niet wilt dat iedereen het weet.

Als je niet zeker bent dat je dokter, hulpverlener, … de informatie voor zich houdt, ga je misschien minder of niets zeggen. Dat zorgt voor problemen: je vraagt niet de hulp die jij en je familie nodig hebben, je krijgt niet de juiste hulp of zorg, je kan nergens terecht met wat je echt bezighoudt, …

Daarom legt de wet aan bepaalde beroepen de plicht op om wat ze in het kader van hun beroep te weten komen, geheim te houden.

Omdat het beroepsgeheim een belangrijke waarde voor de maatschappij heeft, bepaalt het strafwetboek dat er straffen staan op het schenden van het beroepsgeheim.

Het is een regel van openbare orde, het beschermt niet alleen het individueel belang van de persoon die hulp vraagt, maar ook het algemeen belang. Het is in het belang van de maatschappij dat mensen die hulp nodig hebben, kunnen vertrouwen op de personen die hulp kunnen bieden.

Lien